Περί χειροτονίας:
«Ἡ Ἀποστολική διαδοχή δεν εἶναι χρονική, ἀλλά εἶναι γνήσια ὃταν εἶναι συνεπής στην ἀληθινή πίστη: «ἡ ταυτότητα πίστεως εἶναι και ταυτότητα θρόνου. Και ὃσοι δεν ἒχουν το ὀμόγνωμον (δηλ. την ὀρθόδοξη πίστη) εἶναι κατ’ ὂνομα μόνο ἐπίσκοποι και ὂχι κατ’ οὐσίαν. Ἐνῶ ὃσοι κρατοῦν την ὀρθόδοξη πίστη, ἒχουν ἀληθινή διαδοχή». (Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου εἰς τον Μέγαν Ἀθανάσιον, P.G.35, 1089)
Περί ομολογίας/αποτείχισης εν καιρό αιρέσεως:
«Το ἒτος 379 ἀποστέλλεται ὁ Ἃγιος Γρηγόριος προς στήριξη τῶν ἐλαχίστων ὀρθοδόξων τῆς Κωνσταντινουπόλεως (ἐπί ἀρειανισμοῦ).
«Ὁ ἲδιος περιγράφει την ἀπελπιστική κατάσταση: “τοῦτο το ποίμνιο ἦταν κάποτε μικρό και ἀτελές, ὃσον ἀφορᾶ τα φαινόμενα. Στη πραγματικότητα δεν ἦταν κἂν ποίμνιο, ἀλλά μόνο μικρό ἲχνος ἢ λείψανο ποιμνίου, ἀκατάστατο, ἂνευ ἐπισκόπου, ἀπερίφρακτο. Δεν εἶχε κατάλληλο τόπο για ’’βοσκή’’ οὖτε μάνδρα να το περικλείει, και γι’ αὐτό περιφερόταν ’’ἐν ὄρεσι και σπηλαίοις και ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς’’ (Ἑβρ.Ια’,38). Τα μέλη του ἦταν διεσπαρμένα και ριγμένα ἂλλα ἐδῶ και ἂλλα ἐκεί και ὃπως εὓρισκαν το καθένα στεγάζονταν, ἒβοσκαν και κέρδιζαν την σωτηρία τους με πολλή δυσκολία».(Συντακτήριος, κεφ., P.G.36,460A)
«Ὁ ἱερός Δοσίθεος συμπληρώνει: “ἐπειδή δεν εἷχαν οἱ ὀρθόδοξοι οὖτε μία Ἐκκλησία (ἦταν ὃλες στην κατοχή τῶν ἀρειανῶν – σ.σ.: όπως ακριβώς είναι οι ναοί σήμερα, στην κατοχή των οικουμενιστών/ΠΣΕ), αὐτός (ὁ Γρηγόριος), μετέτρεψε κάποια οἰκία σε εὐκτήριο οἲκο, που τον ὠνόμασε Ἀναστασία…….
Ὅσους δε κόπους και ἀγῶνας ἒκανε γιά την εὐσέβεια ποιός εἶναι ἱκανός αὐτούς να εἰπεῖ ἤ να γράψει; Ἀρκεῖ ὁ κοινός ἀδόμενος λόγος, ὅτι χίλιες Ἐκκλησίας βρῆκε τῶν Ἀρειανῶν, και οὖτε μία Ὁρθόδοξη, και μετά την παραίτηση αὐτοῦ (το 381), ἦσαν χίλιαι και μία τῶν Χριστιανῶν, και οὖτε μία τῶν Ἀρειανῶν. (Δωδεκάβιβλος, βιβλίο γ’, κεφ.β’, σελ. 15)»
«Ἔχουν αὐτοὶ οἱ αἱρετικοί τους οἴκους, ἐμεῖς τὸν Ἔνοικο, αὐτοὶ τοὺς ναούς, ἐμεῖς τὸν Θεό…
Αὐτοὶ δήμους, ἐμεῖς ἀγγέλους, αὐτοὶ θράσος, ἐμεῖς Πίστη, αὐτοὶ τὴν ἀπειλή, ἐμεῖς τὴν προσευχή, αὐτοὶ τὸ νὰ βάλλουν ἐναντίον μας, ἐμεῖς τὸ νὰ ὑποφέρουμε, αὐτοὶ χρυσάφι καὶ ἀργύριο, ἐμεῖς λόγο καθαρό (ὀρθόδοξο)….
Μικρὸ τὸ ποιμνιό μου; Ἀλλὰ δὲν βαδίζει πάνω σὲ γκρεμούς.
Στενὴ ἡ μάνδρα, πλὴν ἀπλησίαστη στοὺς λύκους, πλὴν δὲν παραδίνεται σὲ ληστή, οὔτε μποροῦν νὰ περάσουν πάνω ἀπὸ τὰ τείχη της κλέπτες καὶ ξένοι». (ΕΠΕ 2, 116, 6).
Περί πλάνης των εκλεκτών:
Ὁ φυσικός πατέρας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, πού κατεῖχε τον ἐπισκοπικό θρόνο τῆς Ναζιανζοῦ, ὑπέγραψε με ἁπλότητα ἓνα ἡμιαρειανικό σύμβολο, κοινωνῶντας με αὐτό τον τρόπο, ἂθελά του, με τους ὁμοιουσιανούς (σ.σ. – «Οι Ομοιουσιανοί αποτελούσαν την πιο μετριοπαθή τάση του Αρειανισμού σε σχέση με τους ριζοσπάστες Ανόμοιους, αλλά και τους Όμοιους» πηγη).
Τότε, «οἱ μοναχοί τῆς χώρας μη θἐλοντες να ἒχουν κοινωνία μαζί του, ἀποκόπτονται (ἀποτειχίζονται) ἀπ’αὐτόν, και προστέθηκε σε αὐτούς και μέρος τοῦ λαοῦ ὂχι μικρό». (P.G. 35, 216 C)