(Ο βασιλέας Μιχαήλ Παλαιολόγον ἒκανε, παραλόγως, τα πάντα για να ἑνώσει εμᾶς τους Ὀρθοδόξους, με τούς Ἰταλούς, ἐνῶ ἐκείνοι ἒμεναν παντελῶς ἀδιόρθωτοι καί ἀμετάβλητοι στις αἱρέσεις τους .)
Λέγουν:
«Πῶς εἶναι, λοιπόν, νόμιμο καί θεάρεστο νά ἑνωθοῦμε μέ ἐκείνους, ἀπό τούς ὁποίους ἀποκοπήκαμε δίκαια καί κανονικά, ἐφ’ ὅσον παραμένουν ἀμετάβλητοι στίς αἱρέσεις τους; Ἐάν τό δεχθοῦμε αὐτό, ἀνατρέπουμε μονομιᾶς τά πάντα καί καταργοῦμε τήν Ὀρθοδοξία καί μάλιστα σ’ ἐκεῖνα τά σημεῖα, πού τήν ἀνατρέπουν καί αὐτοί, πού γίνονται ἀποδεκτοί τώρα ἀναξίως. Διότι, οἱ Θεῖοι καί Ἱεροί Κανόνες λέγουν: «Ὅποιος συμπροσευχηθεῖ μέ ἀκοινώνητο, ἀκόμη καί μέσα σέ σπίτι, νά ἀφορίζεται» (10ος Ἀποστολικός Κανών).
Καί σέ ἄλλο μέρος: «Ὅποιος κοινωνεῖ μέ ἀκοινωνήτους, νά εἶναι ἀκοινώνητος, ἐπειδή συγχέει καί παραβαίνει τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας» (2ος τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ).
Καί πάλι : «Ὅποιος δέχεται τόν αἱρετικό, ὑπόκειται στίς ἴδιες κατηγορίες μ’ἐκεῖνον».
Ἄν, λοιπόν, δεχθοῦμε τήν ψευδοένωση, θά γίνουμε καί ἐμεῖς ὑπόδικοι ἀπέναντι στούς Θείους Κανόνες, πού ἀποφαίνονται ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι γιά ὅλα ὅσα καί αὐτοί κατηγοροῦνται καί εἶναι ὑπεύθυνοι». (Lettre des Hagiorites a l’ Empereur – 1275, στίχ. 14-24, ἐν Archives de l’orient chretien 16, Dossier Grec de l’union de Lyon – 1273-1277, par V. Laurent et J. Darrouzes, Institut Français d’ etudes Byzantines, Paris 1976, σ. 395)