Οι δημοσκοπήσεις ήταν και είναι σε όλες τις χώρες ειδικό εργαλείο ανάλυσης των τάσεων της κοινής γνώμης προκειμένου να διαθέτουν τα πολιτικά κόμματα την αποτύπωση της εικόνας που έχουν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο οι πολίτες για μια σειρά θέματα. Όμως στις δημοσκοπήσεις όσο σημαντικό είναι το τι ρωτάς άλλο τόσο σημαντικό είναι το πώς ερμηνεύεις το αποτέλεσμα. Όμως για να καταλάβουμε καλύτερα αυτό που επιχειρείται σήμερα μέσω των δημοσκοπήσεων πρέπει να κατανοήσουμε τι ακριβώς είναι η προπαγάνδα.
Προπαγάνδα είναι η άμεση παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς. Ετυμολογικά, προπαγάνδα σημαίνει «διάδοση μίας φιλοσοφίας ή άποψης». Ιστορικά, ο όρος χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον εντός πολιτικού πλαισίου και ιδιαίτερα αναφορικά με συγκεκριμένες κινήσεις που προωθούνται από κυβερνήσεις ή πολιτικές.
Μία βασική κατηγοριοποίηση της προπαγάνδας εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι ο διαχωρισμός της σε Λευκή, Μαύρη και Κίτρινη (Γκρίζα). Η Γκρίζα προπαγάνδα ονομάζεται και “Κίτρινη προπαγάνδα”. Ο όρος “κίτρινος τύπος” και «κίτρινη δημοσιογραφία» ξεκίνησε από το χώρο της δημοσιογραφίας (αρχικά, στις εφημερίδες, στην συνέχεια όμως συμπεριέλαβε όλο το δημοσιογραφικό φάσμα) και είναι συνώνυμη της ανηθικότητας. Η γέννηση του όρου αυτού, ανάγεται στα τέλη του 19ου αιώνα στις ΗΠΑ.
Εκείνη την εποχή, έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα έντονα σημάδια ανταγωνισμού ανάμεσα στις εφημερίδες, που ψάχνουν να βρουν τρόπους για ν’ αυξήσουν την κυκλοφορία τους, μέσω συνταρακτικών ειδήσεων και σκανδάλων κάθε είδους. Ο Κίτρινος τύπος μέχρι σήμερα προβάλλει με πηχυαίους τίτλους ψευδείς ειδήσεις, υπερβολές, σκάνδαλα, ασήμαντα γεγονότα, δηλώσεις και αναλύσεις ψευτο-ειδικών, δημοσκοπήσεις που δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικά δεδομένα και γενικά απευθύνεται μαζικά σε όλα τα κοινωνικά στρώματα του λαού. Δραματοποιεί καταστάσεις, βγάζει φιλολαϊκές, “αντισυστημικές” κορώνες, παίρνει ψευδώς και με αγανάκτηση το μέρους της κοινωνίας προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες του στους προπαγανδιστές.
Η κυβερνητική προπαγάνδα χρησιμοποιεί και τις τρεις μορφές προπαγάνδας ανάλογα με τις ανάγκες της και το στόχο, που έχει επιλέξει. Στην προκειμένη περίπτωση και λόγω των επερχόμενων εκλογών το κυβερνητικό επιτελείο, μαζί με όλα τα συστημικά κόμματα της παρούσας βουλής, έχουν εξαπολύσει έναν επικοινωνιακό πόλεμο σε όλα τα επίπεδα προκειμένου να διατηρήσουν τα ποσοστά τους και επομένως να παραμείνουν στο κρατικό μισθολόγιο. Αυτό συμβαίνει γιατί το ζητούμενο στην υφιστάμενη πολιτική σκηνή, δεν είναι η πραγματική εικόνα της κοινωνίας αλλά οι δημοσκοπήσεις.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε στην περιβόητη “λίστα Πέτσα”. Την κρατική χρηματοδότηση δηλαδή που δόθηκε σε συγκεκριμένα ΜΜΕ, προκειμένου να προωθηθούν οι κυβερνητικές θέσεις. Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερο ότι γίνεται προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης με την συνδρομή των καλοταϊσμένων ΜΜΕ τα οποία με την σειρά τους αναλαμβάνουν να προβάλλουν συγκεκριμένες και διαφορετικές δημοσκοπήσεις οι οποίες συγκλίνουν στο αποτέλεσμα που θέλει να προβάλλει ο προπαγανδιστής. Με αυτές τις δημοσκοπήσεις προσπαθούν άλλοτε να εξαφανίσουν τους πραγματικούς πολιτικούς τους ;αντιπάλους, “κιτρινίζοντας” την δυναμική τους και άλλοτε ανεβάζοντας ψευδώς τα ποσοστά τους. Αυτό το κάνουν για δύο βασικούς λόγους.
Ο πρώτος είναι για να διατηρήσουν τους ιδιοφελείς ψηφοφόρους τους και ο δεύτερος λόγος είναι για να αποθαρρύνουν τους πολίτες που επιζητούν διακαώς και άμεσα, αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό. Άλλο όπλο στην φαρέτρα της φαιάς ή κίτρινης προπαγάνδας που χρησιμοποιείται, είναι η παρότρυνση σε αποχή ή σε ψήφο διαμαρτυρίας που μεταφράζεται σε λευκό ή άκυρο. Αυτό προωθείται ούτως ώστε να ψηφίσει αυτούσιο το εκλογικό σώμα που πρόσκεινται στην κυβέρνηση και όχι το πραγματικό εκλογικό σώμα που αφορά το σύνολο της κοινωνίας. Μια ενδεχόμενη αποχή ή τυχόν μία ψήφος “διαμαρτυρίας” με οποιαδήποτε μορφή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα στην τελική έκβαση των εκλογών, καθόσον θα αντικατοπτρίζεται ψευδώς, μόνο η βούληση του εκλογικού σώματος που πρόσκεινται στην κυβέρνηση και στα λοιπά κόμματα της Βουλής.
Για παράδειγμα ενώ ένα κόμμα έχει οροφή 10% του πραγματικού εκλογικού σώματος, εάν υπάρξει αποχή ή ψήφο διαμαρτυρίας 50% , το ποσοστό αυτό πολλαπλασιάζεται αναλόγως της αποχής. Διαμορφώνεται δηλαδή, από το 10% στο 20%, αποτέλεσμα που δείχνει εσφαλμένα την εικόνα της κοινωνίας καθώς δεν εκφράζει την βούληση του Ελληνικού λαού. Έτσι έχουμε τελικώς κυβερνήσεις που δεν εκφράζουν την Ελληνική κοινωνία.
Εμείς στο ΚΙΝΗΜΑ 21, προτρέπουμε όλους τους υπεύθυνους πολίτες αυτής της χώρας που θέλουν πραγματικά να αλλάξει ΑΜΕΣΑ όλη αυτή η πολιτική παθογένεια που ταλανίζει χρόνια τώρα την ελληνική κοινωνία και καταλύει το Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς, να έρθουν μαζί μας. Μαζί να αλλάξουμε με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες και μέσω δημοσκοπήσεων την τύχη της Πατρίδας μας. Στους κόλπους μας όμως δεν χωράνε ιδιοφελείς ή άτομα που θέλουν να κάνουν την πολιτική επάγγελμα διότι εμείς αυτό το επάγγελμα θα το καταργήσουμε. Ο Βουλευτής καθώς και ο οποιοσδήποτε αξιωματούχος θα πρέπει να υπηρετεί τον λαό χωρίς να έχει ως σκοπό τον παχυλό μισθό του ή την βουλευτική σύνταξη. Ο βουλευτής θα προέρχεται από τους κόλπους της κοινωνίας και θα πρέπει να είναι έμπειρος επαγγελματίας στο είδος του.
Γι’αυτό επειδή Το ζητούμενο στην πολιτική δεν είναι οι δημοσκοπήσεις, αλλά η πραγματικότητα θα πρέπει να μην λαμβάνονται υπόψιν οι δημοσκοπήσεις που προβάλλονται από τα συστημικά ΜΜΕ. Θα πρέπει να συμμετέχουμε ενεργά όλοι στις εκλογές είτε ως υποψήφιοι βουλευτές είτε ως εκλογικοί αντιπρόσωποι αλλά σίγουρα ως ψηφοφόροι. Συμμετέχουμε ΟΛΟΙ στις εκλογές για να πάρουμε την χώρα μας πίσω.
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΨΗΦΙΟΣ ΧΑΜΈΝΗ! ΚΙΝΗΜΑ 21
Γ.Γ.