Πλέον, η Μαριάννα Νικολογιάννη ασχολείται με την εκτροφή προβάτων για γαλακτοπαραγωγή, όπου σε αυτή την προσπάθεια σύμμαχος, συμπαραστάτης και συμβουλάτορας στέκεται η οικογένεια της, επιβεβαιώνοντας ότι η «παντοδυναμία» της ελληνικής οικογένειας δεν είναι μύθος, αλλά απτή πραγματικότητα.
«Εχουν όλοι στο μυαλό τους την εικόνα ενός ηλικιωμένου κτηνοτρόφου, οπότε όταν εμφανίζομαι εγώ ζητώντας συμβουλές από τον κτηνίατρο ή μια καλύτερη προσφορά από τον έμπορο, τυγχάνω πολύ καλής αντιμετώπισης», λέει γελώντας η Μαριάννα στην «Κ». Πολλοί συνομήλικοί της έχουν λόγω της κρίσης επιστρέψει στο Αιτωλικό. «Διοχετεύουν όλη τους την ενέργεια και τις οικονομίες στην εστίαση», παρατηρεί, «όμως αυτό αποδεικνύεται ανώφελο». Η ίδια, αν και διαθέτει εμπειρία στην εστίαση, κατέληξε στην κτηνοτροφία, θεωρώντας ότι οι προοπτικές είναι πιο ευοίωνες. Οταν στα δεκαοκτώ αποχαιρετούσε το Αιτωλικό, δεν φανταζόταν ότι θα επέστρεφε ως… κτηνοτρόφος. «Στη ζωή, όμως, πρέπει να κάνεις πολλούς κύκλους μέχρι να βρεις τι είναι αυτό που χρειάζεσαι».
Στις 6.30 π.μ. η Μαριάννα και ο Πολ βρίσκονται ήδη στις θέσεις τους. Οχι μπροστά στην οθόνη κάποιου υπολογιστή, αλλά σε μια φάρμα, λίγο έξω από το Αιτωλικό, έτοιμοι για το πρωινό άρμεγμα των προβάτων. Αν πριν από λίγα χρόνια ένας μελλοντολόγος έλεγε στην 31χρονη Μαριάννα Νικολογιάννη, απόφοιτο της Στατιστικής του ΟΠΑ και ηθοποιό με σπουδές σε Αθήνα και Λονδίνο, ότι θα ασχολιόταν επαγγελματικά με την εκτροφή προβάτων, εκείνη θα τον κοίταζε με έκπληξη.
«Απαξ και πέρασα στο Πανεπιστήμιο, γράφτηκα στη θεατρική ομάδα του ΟΠΑ, ενώ εν συνεχεία πήγα και σε δραματική σχολή», θυμάται η Μαριάννα, «μετά, όμως, από το πέρας των σπουδών, είχα αρχίσει να νιώθω ότι η Αθήνα… δεν με χωρούσε». Είκοσι πέντε Μαΐων τότε, «προσγειώνεται» στο Λονδίνο, όπου παρακολουθεί τη σχολή London International School of performing Art και ταυτόχρονα εργάζεται. «Ηταν Σεπτέμβριος του 2010 και η οικογενειακή επιχείρηση των δικών μου επλήγη εξαρχής από την κρίση, οπότε δεν μπορούσαν να με στηρίξουν». Η νεαρή Ελληνίδα το πρωί κάνει πρόβες και θεατρικό αυτοσχεδιασμό και το βράδυ σερβίρει πελάτες, που έχουν όλοι άποψη για την οικονομική κρίση στην πατρίδα της. «Τότε ανακάλυψα τη δύναμη που κουβαλούσα μέσα μου ως άνθρωπος».
Ακολουθούν άλλα τρία χρόνια ζωής και εργασίας στη Μ. Βρετανία, κατά τα οποία η Μαριάννα παραμένει στον χώρο της εστίασης και γνωρίζει τον μετέπειτα Βρετανό σύζυγο. «Ωστόσο, οι ρυθμοί ζωής του Λονδίνου, οι μεγάλες αποστάσεις αλλά και η άνοδος των ενοικίων είχαν αρχίσει να με φτάνουν στα όριά μου», σχολιάζει. «Εργαζόμασταν εξαντλητικά και ζούσαμε περιμένοντας ένα ρεπό ή τις γιορτές των Χριστουγέννων». Είναι, όμως, αυτό ζωή;
«Αναζητώντας εναλλακτικές άρχισα κάτι δικό μου: την καντίνα mana greek, όπου ετοίμαζα ζεστό ελληνικό φαγητό μέσα σε υπαίθριες αγορές τα Σαββατοκύριακα». Δεδομένου ότι το οργάνωνε και το υλοποιούσε μόνη, η κόπωση γρήγορα επικράτησε του ενθουσιασμού της.
Ηταν τότε ο Βρετανός σύζυγός της, που ήδη μάθαινε ελληνικά, ο οποίος εξέφρασε αυτό που και οι δύο σκέφτονταν: «Γιατί δεν πάμε στην Ελλάδα;».
«Επιστρέψαμε τον Ιανουάριο του 2015, χωρίς πλάνο, αλλά με την αμέριστη συμπαράσταση των δικών μου» τονίζει η Μαριάννα, η οποία αντλεί πάντα δύναμη και αισιοδοξία από τη στάση των γονέων της, «που δεν το βάζουν ποτέ κάτω». Τους πρώτους τρεις μήνες το ζευγάρι εγκαθίσταται στο Αιτωλικό και δηλώνει έτοιμο να εκπαιδευτεί σε οτιδήποτε καινούργιο. Η επίσκεψη στη φάρμα προβάτων οικογενειακού φίλου σημαίνει το τέλος των διλημμάτων. «Ενθουσιαστήκαμε, ο άνδρας μου είναι άλλωστε εξαιρετικά φιλόζωος» διηγείται η Μαριάννα, «αρχίσαμε να πηγαίνουμε διερευνητικά για τρεις μήνες».
Το νεαρό ζευγάρι διαπιστώνει ότι η καθημερινή επαφή με τη φύση γαληνεύει, όπως και ότι ο κλάδος της γαλακτοπαραγωγής έχει πολλές προοπτικές. Αρχίζουν να διαβάζουν και να ζητούν πληροφορίες από κτηνιάτρους και άλλους επιστήμονες. «Πήγαμε στην Ισπανία, επισκεφθήκαμε σύγχρονες μονάδες και αγοράσαμε 220 δικά μας πρόβατα, με όλες τις απαιτούμενες πιστοποιήσεις». Η καθημερινότητά τους περιλαμβάνει πρωινό ξύπνημα, άρμεγμα, σχολαστικό καθάρισμα αλλά και αρχειοθέτηση των «φακέλων» για όλα τα ζώα:
«Καταγράφουμε το γενεαλογικό τους δένδρο, την παραγωγή τους κ.λπ.». Παρά την ευθύνη, «μας μένει περισσότερος ελεύθερος χρόνος απ’ ό,τι στο Λονδίνο».
Μπορεί η Μαριάννα να έχει αφιερωθεί στα ζώα, δεν εγκαταλείπει, όμως, τη μεγάλη της αγάπη: το θέατρο. «Εχουμε έναν δραστήριο πολιτιστικό σύλλογο στο Αιτωλικό», λέει περιχαρής, «δύο φορές την εβδομάδα διδάσκω θέατρο σε ενήλικες».
