29 ΑΠΡ 2023
Πρόσφατα, ένα κείμενο του Γερμανικού Πρακτορείου Ειδήσεων πέρασε από τον αιθέρα των μέσων ενημέρωσης, το οποίο μοιράστηκαν συμβατά περισσότερες από 200 mainstream πλατφόρμες, με τον πάντα παρόμοιο τίτλο: «Γιατί οι διαφωνούντες, οι αντισυμβατικοί και οι πλευρικοί στοχαστές πιστεύουν ότι είχαν δίκιο».
Είχαν πράγματι δίκιο για πολλά πράγματα (με τί δεν είχαν;), αλλά στο άρθρο μαθαίνουμε ότι αυτό ήταν κακό εκ των υστέρων, επειδή, για παράδειγμα, ο σκεπτικισμός σχετικά με τον εμβολιασμό βασίστηκε στο ένστικτο και όχι σε δεδομένα και γεγονότα, ενώ η επικρατούσα υποστήριξη εμβολιασμού βασίστηκε, καλά, σε καθαρό οπορτουνισμό και δουλοπρέπεια, παρ’ όλο που τα δεδομένα για τον εμβολιασμό ήταν τρομακτικά.
Με άλλα λόγια, είναι καλύτερο να σφάλλει κανείς στην (ψευδο)επιστημονική βάση της επικρατούσας τάσης παρά να έχει δίκιο διαισθητικά και να βασίζεται στην εμπειρία.
(εικ. Αυτό πιθανότατα ονομάζεται πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης σήμερα (Screenshot: Netzfund))
Όποιος εξακολουθούσε να αναρωτιέται πώς προχωρά η αποσαφήνιση της αδικίας του κορωνοϊού στα μέσα ενημέρωσης μπορεί να το αναγνωρίσει ως σημείο των καιρών:
Χρειάζεται όλο και περισσότερη προπαγανδιστική προσπάθεια για να διατηρηθεί η αυθυποβολή του δικού της αλάθητου.
Αν αυτό συνεχιστεί, οι ετικέτες δυσφήμισης του τύπου πλευρικός στοχαστής, covidiots, εσωτεριστές, ανθρωποσοφιστές και Reichsbürger θα είναι σύντομα οι άτυποι τιμητικοί τίτλοι του μέλλοντος, διάτρητες από μια βιομηχανία που (σύμφωνα με το ένστικτο πάντοτε, φυσικά!) απονέμει περισσότερα βραβεία από ό, τι έχει υπαλλήλους.
Ο ανοσολόγος Kay Klapproth εξήγησε στη συνέχεια σε μια αξιοσημείωτη επιστολή προς τον συντάκτη (https://www.ida-hd.de/bauchgefuehle/) από ποια ζημιά τον έχει ήδη σώσει το ένστικτό του.
Η μεγαλύτερη μηχανή παραπληροφόρησης τα τελευταία τρία χρόνια συνιστούσε το κυρίαρχο ρεύμα των μέσων ενημέρωσης, το οποίο έχει γίνει μια λατρεία του αλάθητου, μια εξαιρετικά χρηματοδοτούμενη αίρεση του Τύπου και ένα Υπουργείο Αλήθειας με τον καλύτερο οργουελιανό τρόπο.
Αλλά μας εκπλήσσει πραγματικά το γεγονός ότι η πολιτική παραπληροφόρησης ακολουθείται στην επικρατούσα τάση αντί της ενημέρωσης και της διαφώτισης;
Η πολιτική υγείας σας αρρωσταίνει, η νομισματική πολιτική σας κάνει φτωχό, η πολιτική μνήμης σας οδηγεί στην λήθη, η πολιτική ειρήνης βρίσκεται συνεχώς σε πόλεμο, οι φιλάνθρωποι είναι μισάνθρωποι, η διαφορετικότητα είναι μονοδιάστατη, οι γυναίκες φορούν μουστάκια και οι ανδρικές φούστες, ο χώρος εργασίας του μέλλοντος θα μοιάζει με κατ’ οίκον περιορισμό στο υπουργείο Εσωτερικών, με επιλεκτική απελευθέρωση μετά από απόδειξη καλής διαγωγής, όμως θα σας αποσπούν την προσοχή σας μέσω το metaverse και των βιντεοπαιχνιδιών, και μέσα από μια φτηνή δόση ντοπαμίνης μέσω της κατανάλωσης πορνό και νομιμοποιημένων ναρκωτικών.
Ο Χάξλεϋ και ο Όργουελ έχουν ήδη παράξενα δίκιο σε συνδυασμό: Οι περισσότεροι άνθρωποι θα συμμετάσχουν σε μια υποτιθέμενη «δικτατορία χωρίς δάκρυα».
(εικ. (κοιτάξτε προσεκτικά την εικόνα) Εμφανίζεται μόνο ό,τι ταιριάζει στην εικόνα (Γραφικό: Netzfund))
Τα σημερινά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης είναι ένα βαριετέ του παραλόγου.
Οι φύλακες των μέσων ενημέρωσης είναι σύγχρονοι μαύροι μάγοι.
Όσο περισσότερη δύναμη έχουν για να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, τόσο περισσότερα χρήματα πληρώνονται για να κάνουν ακριβώς αυτό.
Οι κορυφαίοι στη δημοσιογραφία κερδίζουν περισσότερα από τους καγκελάριους και τους αρχηγούς κρατών. Είναι ικανοί για ΜΟΝΟ ένα πράγμα, και υπάρχουν εδώ και 2500 χρόνια, αν χρησιμοποιήσετε την αλληγορία του Πλάτωνα για το σπήλαιο.
Το καθήκον τους είναι να πουλήσουν τις εικόνες προβολής που τρεμοπαίζουν στον τοίχο ως πραγματικότητα.
Ο Πλάτωνας περιέγραψε διορατικά το σύγχρονο σύστημα των μέσων ενημέρωσης: το μάτριξ της πραγματικότητας ως ένα ψευδαισθητικό γεγονός.
Στο βαθμό που η διαμεσολάβηση της πραγματικότητας είναι ψεύτικη, η δημοκρατία που βασίζεται σε αυτήν μπορεί αναγκαστικά να είναι μόνο μια πρόσοψη.
Ο δημοσιογράφος Joseph Pulitzer είχε δίκιο:
«Ένας κυνικός, δωροδοκούμενος, διεφθαρμένος, δημαγωγικός Τύπος θα παράγει, με τον καιρό, έναν λαό τόσο άθλιο όπως είναι ο ίδιος».
Τι μπορεί να γίνει για έναν τέτοιο Τύπο; Τα ψέμματά τους είναι καλά τεκμηριωμένα. Η αναταραχή εναντίον των αντιφρονούντων επίσης. Κάθε ημέρα, παρατηρούμε την επιβεβλημένη συμμόρφωση (Gleichschaltung).
Είναι για κάθε πόλεμο.
Εξακολουθούν να γλείφουν κάθε μπότα για χρήματα, ενθρονίζουν τσαρλατάνους όπως ο Bill Gates και ο Karl Lauterbach, συμμορφώνονται με κυβερνήσεις όπως στην Ελβετία, κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού.
Ο πρώην αρθρογράφος των New York Times, John Swinton, περιέγραψε τους δημοσιογράφους ως «διανοούμενες πόρνες» πριν από 150 χρόνια. Στην περίπτωση της δημοσιογραφίας των δημόσιων υπηρεσιών, η «της πόρνης του Τύπου» είναι ένας φεουδάρχης που φτάνει στις τσέπες του υποτελούς τηλεθεατή του μέσω υποχρεωτικής αμοιβής, χορηγεί στον εαυτό του πριγκιπικές συντάξεις και ακολασία (βλ. RBB) και διοχετεύει εκατομμύρια σε εκστρατείες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αποκρύπτονται από τον πληρωτή τελών (https://twitter.com/LutzOlaf/status/1642789433467338752). Τι ακριβώς υποτίθεται ότι θα βοηθήσει ενάντια σε αυτό;
Να ικετεύσετε για συμμετοχή; Να ικετεύσετε για εκπομπές που να κρατούν ισορροπίες; Για διάλογο και διαφάνεια;
Τι άλλο θα ήταν, συγχωρέστε μου την έκφραση, από γλείψιμο του κάθε φεουδάρχη;
Τι χαριτωμένη ιδέα.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
Related posts:
Βουλιάζει η Ελλάδα στην ελευθερία του Τύπου
Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Pfizer κάλεσε το Twitter να λογοκρίνει αναρτήσεις σχετικά με τη φυσική ανοσία, τον χαμηλό κίνδυνο COVID για τα παιδιά
Μ(π)ουρλαμάρα
ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ!!!!! ΕΛΒΕΤΙΑ – Η αλυσίδα μέ τόν Σταυρό (της παρουσιάστριας), προκαλεί ΣΑΛΟ στόν (ελβετικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό) ‘SRF’! –
