Καθαιρετέος σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες ο Μητροπολίτης Βελγίου

«Ἡμεῖς δι᾽ οὐδέν ἄλλο ἀπεσχίσθημεν τῶν Λατίνων, ἀλλ’ ἢ ὅτι εἰσίν, οὐ μόνον σχισματικοί, ἀλλά καί αἱρετικοί»
(ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ)

Στον αντίποδα ο Μητροπολίτης Βελγίου Αθηναγόρας, ως μεταπατερικός, νεωτεριστής, εκσυγχρονιστής ιεράρχης, γέννημα θρέμμα της Ουμανιστικής Δύσεως, απορρίπτει αυτά τα λόγια των Αγίων μας.

Γι’ αυτό με κάθε ευκαιρία συνεορτάζει μαζί με τους παπικούς. Έτσι έκανε και στην επίσημη Δοξολογία για τη γιορτή της Βασιλικής Δυναστείας των Βέλγων, όπου παραβρέθηκε στον παπικό ναό στις Βρυξέλλες στις 15 Νοεμβρίου. Η δοξολογία τελέστηκε προεξάρχοντος του παπικού αρχιεπισκόπου καρδιναλίου Kezel, παρουσία της βασιλικής οικογένειας και κρατικών αξιωματούχων. Το παρόν έδωσαν και οι επικεφαλείς των αναγνωρισμένων από το κράτος θρησκειών. Μεταξύ αυτών και ο Μητροπολίτης Βελγίου Αθηναγόρας, ως επίσημος εκπρόσωπος και επικεφαλής της Ορθόδοξης χριστιανικής πίστης.

Στέκεται δίπλα στους παπικούς, ευαγγελιστές, πάστορες και λοιπούς αιρετικούς με καμάρι… ίσως να αισθάνεται και ευγνωμοσύνη που τον καλούν οι αιρετικοί στην κομπανία τους…

Γι’ αυτόν, τον Μητροπολίτη Αθηναγόρα, τον εκ παιδιόθεν «ευλογημένο» από τον μασόνο πατριάρχη Αθηναγόρα, τον έμπιστο του νυν πατριάρχη Βαρθολομαίου, η Ορθοδοξία δεν σημαίνει τίποτα. Είναι απλά μία ακόμα θρησκεία. Γι’ αυτό και καταπατάει με άνεση και θράσος συλλήβδην τους Ιερούς Κανόνες. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους παρακάτω:

Κανών ΞΔ´ Αποστολικός κανόνας: Εἴ τις κληρικός, ἤ λαϊκός, εἰσέλθῃ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καί καθαιρείσθω καί ἀφοριζέσθω.

Κανών ΛΖ´ ἐν Λαοδικείᾳ: Ὅτι οὐ δεῖ παρά τῶν Ἰουδαίων, ἤ αἱρετικῶν, τά πεμπόμενα ἑορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζειν αὐτοῖς.

Κανών ΛΘ´ ἐν Λαοδικείᾳ: Ὅτι οὐ δεῖ τοῖς ἔθνεσι συνεορτάζειν, καί κοινωνεῖν τῇ ἀθεότητι αὐτῶν.

Βοά η Ορθόδοξη καρδιά του Αγίου Ιουστίνου του Πόποβιτς και καταγγέλει την ασέβεια και απαγορεύει τις συμπροσευχές με τους παπικούς όχι μόνο κατά τις επίσημες ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία, αλλά «κάθε κοινήν μεθ᾽ αἱρετικῶν προσευχήν, ἔστω καί κατ᾽ ἰδίαν». Ένα διαμάντι της Ορθοδοξίας μας αποτελεί αυτή η Γνωμάτευση του Αγίου Ιουστίνου του Πόποβιτς, την οποία επαναφέρει στο προσκήνιο, ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, με αφορμή την παραβίαση των Ιερών Κανόνων υπό Ορθοδόξων Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων και Μητροπολιτών οι οποίοι συμπροσεύχονται μετά των αιρετικών παπικών.

Η ύπαρξη αιρετόφιλων και αιρετιζόντων πατριαρχών και επισκόπων ταλανίζει την Εκκλησία μας δια μέσω των αιώνων, καθώς ο εχθρός διάβολος δεν έπαψε ποτέ να την πολεμά. Όμως ο Κύριος πάντοτε δίνει ψυχές με αληθινή πίστη και ανδρείο φρόνημα να την υπερασπιστούν και να διαφυλάξουν την Ορθότητα των δογμάτων, άρα και τη σωστική της ενέργεια. Και ναι μεν η Εκκλησία ως Σώμα του Δεσπότου Χριστού δεν θα χαθεί σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου για το ακατάλυτο της Εκκλησίας «…κἀγώ δέ σοι λέγω ὅτι σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν, καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»(Ματθ. ιστ΄18), όμως ο κάθε χριστιανός θα κριθεί προσωπικά αν ομολόγησε ή αν αρνήθηκε την πίστη στον Ζωντανό Θεό και αναλόγως ή θα σωθεί ή θα χαθεί στην Κόλαση αιώνια μαζί με όλους τους αιρετικούς.

Ας προσέξουν αυτήν την παγίδα του πονηρού, οι αδελφοί χριστιανοί, που μένουν άπραγοι και ακολουθούν τους αιρετίζοντες Επισκόπους πίσω από το ότι «Ο Θεός δεν θα αφήσει την Εκκλησία Του να χαθεί».

Ας κοιτάξει ο κάθε πιστός στον καθρέφτη της ψυχής του, με ειλικρίνεια. Μήπως και η δήθεν υπακοή και ανοχή που κάνει σε όλα αυτά τα αιρετικά που συμβαίνουν, είναι ουσιαστικά η ανάπαυση του θελήματός του και η βόλεψη του.

Προσοχή μεγάλη! Η Ορθοδοξία δεν είναι η πίστη του βολέματος, της καλοπέρασης και της κοινωνικής καταξίωσης. Η Ορθοδοξία μαρτυρείται δια μέσω των αιώνων από τα αίματα των μαρτύρων, από τις πληγές και τις εξορίες των Ομολογητών Αγίων, από τους διωγμούς κατά των χριστιανών.

Στους θρόνους, στα πλούτη, στις ανέσεις, στους επαίνους, στις διπλωματικές σχέσεις με την εξουσία δεν στέκεται ο Ορθόδοξος Ιεράρχης και δεν προδίδει την πίστη του για την απάτη αυτού του κόσμου.

Ως ποίμνιο, ως πιστοί, αρνούμαστε να συνταχθούμε με όσους συμπροσεύχονται με αιρετικούς, όπως ο Μητροπολίτης Βελγίου Αθηναγόρας. Προστατευόμαστε μέσα στο τείχος της Ιεροκανονικής Αποτείχισης, όπως έκαναν οι Άγιοί μας εν καιρώ αιρέσεων και ακολουθούμε τον δρόμο που χάραξαν.

Κρατιόμαστε με ιερό πείσμα από την Ορθοδοξία και δεν δεχόμαστε την μπόχα και τα ξυλοκέρατα των αιρετικών. Οπλιζόμαστε με τον ιερό ζήλο και με την σφενδόνη του Πνεύματος, χάριτι Θεού, απομακρύνουμε από τη μάντρα της Εκκλησίας μας τους λύκους τους βαρύς.

Μας δυναμώνουν τα ιερά και μυρίπνοα λόγια του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, όπως παρουσιάζονται στο βιβλίο του πατρός Θεοδώρου Ζήση «Χρυσοστομικά». Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος, Ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής του ΑΠΘ, πατέρας Θεόδωρος Ζήσης «Η πεποίθηση του στο αήττητο της Εκκλησίας και στην δύναμη της αληθείας ενεψύχωνε τους αγώνες του και τον εξόπλιζε με απάραμιλλη παρρησία και θάρρος…Προβάλλει τον συνεχή θρίαμβο της Εκκλησίας δια μέσου της ιστορίας… “Τείχη βάρβαροι καταλύουσιν, Εκκλησίας δε ουδέ οι δαίμονες περιγίνονται…Τοιούτον έχει μέγεθος η Εκκλησία̒· πολεμουμένη νικά· επιβουλευομένη περιγίνεται· … κλυδωνίζεται αλλ’ ου καταποντίζεται· … παλαίει, αλλ’ ουχ ηττάται· πυκτεύει, αλλ’ ου νικάται. Πολλά τα κύματα και χαλεπόν το κλυδώνιον· αλλ’ ου δεδοίκαμεν, μη καταποντισθώμεν· επί γαρ της πέτρας εστήκαμεν. Μαινέσθω η θάλασσα, πέτραν διαλύσαι ου δύναται· εγειρέσθω τα κύματα, του Ιησού το πλοίον καταποντίσαι ουκ ισχύει… Χριστός μετ’ εμού και τίνα φοβηθήσομαι; Καν κύματα κατ’ εμού διεγείρεται, καν πελάγη, καν αρχόντων θυμοί. Εμοί ταύτα πάντα αράχνης ευτελέστερα”». (Χρυσοστομικά – Μελέτες και άρθρα σελ. 261-262).