Το άρθρο θα σχολιαστεί στην εκπομπή που θα γίνει από το radio ellas21.com την 20:00.

Δείτε το βίντεο πρώτα του Ζώη.

Η μάχη στο χώρο της δεξιάς για το 15% των ψηφοφόρων: Τα ονόματα, η δυναμική των υποψηφίων και τα «ανέκδοτα»

Μέγα πρόβλημα η έλλειψη οικονομικών πόρων – Δύο οι βασικές ομάδες

Υψηλή πολιτική κινητικότητα παρουσιάζεται στον χώρο της παραδοσιακής ελληνικής δεξιάς, δηλαδή στον χώρο που κινείται εκτός της ΝΔ που πλέον έχει απεκδυθεί τον χαρακτηρισμό ως «δεξιά» και έχει επιλέξει να αυτοχαρακτηρίζεται ως «κέντρο», όπως ευθαρσώς δήλωσε και το «δεξί χέρι» του πρωθυπουργού υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος («Μεταξύ Δεξιάς και Κέντρου επιλέγουμε το Κέντρο»).

Ειδικά τις τελευταίες δύο εβδομάδες, μετά τη νομοθέτηση της τροπολογίας με την οποία ουσιαστικά αποκλείεται το λεγόμενο «κόμμα Κασιδιάρη» από την Βουλή, το οποίο έδειχνε δυναμική να κτυπήσει μέχρι και την τέταρτη θέση στην Βουλή με ποσοστά 5-6%, οι διάφορες συνιστώσες του δεξιού χώρου, πρώτα κατήγγειλαν την τροπολογία ή απλά την απέρριψαν και εν συνεχεία ξεκίνησαν να αναπροσαρμόζουν την στρατηγική τους.

Μια αναπροσαρμογή απαραίτητη προκειμένου να κλείσει ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος (τουλάχιστον όσο καιρό είναι στην φυλακή ο Η.Κασιδιάρης) και να μην καταλήξει «ούτε μία ψήφος στον Κ.Μητσοτάκη», όπως συνέβη το 2019 που υπολογίζεται ότι το 20% των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής εν τέλει ψήφισαν… Μητσοτάκη, εν μέσω της πίεσης από την υπόθεση Φύσσα.

Επίσης, ένα 30% των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής του 2015, το 2019 δεν πήγε καν στην κάλπη ή τελικά ψήφισαν Ελληνική Λύση του Κ.Βελόπουλου.

Τελικά έμειναν πιστοί στο κόμμα τους, μόνο οι μισοί αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για το 3% και την είσοδο στην Βουλή σε συνδυασμό βέβαια με το πολιτικό λάθος του Ν.Μιχαλολιάκου να απορρίψει την σύμπραξη με το Εθνικό Μέτωπο.

Το εκλογικό διακύβευμα, λοιπόν, έχει αυξηθεί και ποσοστιαία αγγίζει πλέον το 15% των ψηφοφόρων, τουλάχιστον. Αρκετοί από αυτούς θα ξαναψηφίσουν βέβαια Μητσοτάκη, κάποιοι θα απέχουν

Ο χώρος της ελληνικής παραδοσιακής δεξιάς εκπροσωπείται σήμερα από δύο βασικές πολιτικές ομάδες με εξαίρεση βέβαια την ριζοσπαστικοποιημένη μάζα που θα εκφραζόταν από το «κόμμα Κασιδιάρη» και είχε βρει πολιτικό καταφύγιο άλλοτε στο ΛΑΟΣ και άλλοτε στην Χρυσή Αυγή την τελευταία 20ετία. Μια ριζοσπαστικοποιημένη ομάδα που έφτασε μέχρι και το 9% στις ευρωεκλογές του 2014:

Αυτή την στιγμή στον χώρο της ελληνικής παραδοσιακής δεξιάς οι δυνάμεις είναι πολύ πιο συντηρητικές και καθόλου ριζοσπαστικοποιημένες. Χωρίζονται, δε, σε δύο βασικές κατηγορίες:

Σε αυτούς που ήταν στη κυβερνητική «σαμαρική» ή «καραμανλική» ΝΔ και απομακρύνθηκαν για διάφορους λόγους από αυτήν την τελευταία δεκαετία: Νίκος Νικολόπουλος, Σάββας Τσιτουρίδης, Ευάγγελος Αντώναρος, Αργύρης Ντινόπουλος, Πάνος Παναγιωτόπουλος, Κωνσταντίνος Μπογδάνος, (εν ενεργεία βουλευτής, με δική του κομματική πλατφόρμα) Παναγιώτης Ψωμιάδης, Ν.Καραχάλιος, Φ.Κρανιδιώτης κλπ. Δεν σημαίνει ότι αυτοί είναι αρραγής ομάδα, το ακριβώς αντίθετο. Βασικό κοινό χαρακτηριστικό τους: Η αντίθεσή τους στο πρόσωπο και την πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτό δεν ισχύει, πάντως, για τον Φ.Κρανιδιώτη.
Η δεύτερη κατηγορία είναι πολιτικά στελέχη που ιδεολογικά θεωρούν ότι «Η ΝΔ που ανήκαμε, τελείωσε τον Σεπτέμβριο του 2009με την ήττα Κ.Καραμανλή και το μεγάλο ποσοστό των πολιτών που την έχουν εγκαταλείψει δεν θέλουν κάτι κάτι νέο». Το οποίο να κινείται στα χνάρια της παλιάς πατριωτικής ΝΔ ή και δεξιότερα από αυτή σε επίπεδο κοινωνίας. Αυτή η τάση εκπροσωπείται κυρίως από τον Νίκο Βασιλειάδη της «Ελεύθερης Πατρίδας», που είχε μια αξιόλογη παρουσία στις ευρωεκλογές του 2019. Υπάρχει και το Εθνικό Μέτωπο του Μάνου Κώνστα, «σκληρό» δεξιό κόμμα, το οποίο όμως ποτέ δεν «ριζοσπαστικοποιήθηκε», όπως η Χρυσή Αυγή, αλλά παρέμεινε ένας πόλος δυνάμεων και ομάδων της λεγόμενης «σκεπτόμενης ακροδεξιάς» στο ιδεολογικά επίπεδο π.χ. του κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας» της Τ.Μελόνι στην Ιταλία.

Στην παραπάνω εξίσωση δεν περιλαμβάνεται η Ελληνική Λύση που αποτελεί και την ισχυρότερη δύναμη στον χώρο της δεξιάς -αυτή την στιγμή- καθώς είναι το μοναδικό κόμμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, ισχυρή παρουσία στα media, έχει περιχαρακωθεί γύρω από το δυνατό πλέον, «brand name» που λέγεται «Κυριάκος Βελόπουλος», διαθέτει οικονομικούς πόρους και ορισμένα στελέχη της ΚΟ ξεχωρίζουν για το ήθος και την αποτελεσματικότητά τους (Α.Μυλωνάκης, Κ.Χήτος κλπ.).

Το διακύβευμα για την ελληνική δεξιά όμως δεν είναι σήμερα αν θα μπει στην Βουλή η Ελληνική Λύση, που σίγουρα θα αυξήσει το αναιμικό 3,75% του 2019, αλλά αν θα μπει και ένα ακόμα δεξιό κόμμα, έστω με 3%, είτε στις πρώτες είτε στις δεύτερες -αν υπάρξουν- ερχόμενες εθνικές εκλογές.

Να σημειώσουμε ότι υπάρχει κι ένα άλλο όνομα που ακούγεται ως «ενδιαφερόμενος αρχηγός»: Ο υπέργηρος επιχειρηματίας (με πολλά οικονομικά προβλήματα, πάντως), Π.Εμφιετζόγλου, ο επονομαζόμενος και «παππούς», ο οποίος στα 86 του χρόνια και με σοβαρά προβλήματα υγείας, φιλοδοξεί να… ηγηθεί (!) ή να «ευλογήσει» κάποιου είδους κόμμα ή πολιτική πλατφόρμα -κανείς δεν έχει καταλάβει- για να κατέβει στις εκλογές!

Σε άλλη εποχή θα ακουγόταν ως ανέκδοτο, σήμερα που όλοι θεωρούν ότι μπορεί να έχουν τύχη και να πιάσουν το 1,7% στις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική για να δικαιούνται εν συνεχεία της κρατικής χρηματοδότησης, αυτό μπορεί να γίνει και πραγματικότητα.

Λύνουν τα οικονομικά τους προβλήματα ή διαπραγματεύονται με την κυβέρνηση την οικονομική τους σωτηρία. Ετσι, απλά…

Πέρα, όμως, από τα «ανέκδοτα», πώς αναμένεται να διαμορφωθεί ο χάρτης των υποψηφίων της δεξιάς στις επόμενες εκλογές;

Κατ’αρχήν η ΠΑΤΡΙΔΑ του Κ.Μπογδάνου, η οποία είναι και η πρώτη που ανακοίνωσε υποψήφιους βουλευτές το περασμένο Σάββατο, θα συμμετάσχει στις εκλογές, πιθανότατα σε ένα ευρύτερο πολιτικό σχήμα, χωρίς τίποτα να αποκλείεται σε ότι αφορά τους εταίρους.

Μόνο του το κόμμα, γνωρίζουν και τα ίδια τα στελέχη, όπως και ο ιδρυτής του, Κ.Μπογδάνος, δεν θα συγκεντρώσουν το 3%, αλλά μαζί με άλλους μπορεί να πιάσει το 1,7% που είναι κρίσιμο για να λάβει κρατική χρηματοδότηση και συνεπώς «καύσιμο» για πιθανές επόμενες εκλογές.

Και σε αυτό το σημείο να πούμε ότι το οικονομικό είναι το μείζον πρόβλημα σε εκλογικές προσπάθειες που είναι εκτός κρατικής χρηματοδότησης.

Και όχι μόνο: Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα, αφού τα περιμένει όλα από την κρατική χρηματοδότηση.

Είναι εντυπωσιακός ο βαθμός ελέγχου ακόμα και των παραδοσιακών «αιμοδοτών» (εφοπλιστές, βιομήχανοι, κατασκευαστές, σουπερμαρκετάδες κλπ.) από το Μαξίμου.

Από εκεί και πέρα, κάποιοι ανεξάρτητοι ευπατρίδες της δεξιάς, όπως ο Ν.Νικολόπουλος και Α.Ντινόπουλος, Σ.Τσιτουρίδης, ξεκαθάρισαν ότι δεν θα είναι υποψήφιοι με καμία πολιτική πλατφόρμα/κόμμα στις ερχόμενες εθνικές εκλογές, πλην συγκλονιστικού απροόπτου, με τους δύο πρώτους να «κοιτούν» πλέον προς τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης (υποψήφιοι δήμαρχοι Πάτρας και Μελισσίων αντίστοιχα).

Ο Πάνος Παναγιωτόπουλος με την «βαριά» κληρονομιά τριών υπουργικών θητειών (Εργασίας, Εθνικής Άμυνας, Πολιτισμού) και έχοντας υπηρετήσει στις κυβερνήσεις Καραμανλή και Σαμαρά, έχει το δικό του «ακροατήριο» στην Αττική και ίσως αλλού, αλλά η κίνηση «Δύναμη για την Ελλάδα» δεν έχει πανελλαδική δυναμική.

Και κρατά για το τέλος την απόφασή του αν θα πλαισιώσει κάποιο σχήμα ή θα κρατήσει ανέπαφη την πολιτική του προίκα ελπίζοντας σε κάποιες μετεκλογικές εξελίξεις στο εσωτερικό της ΝΔ.

Ο Φ,Κρανιδιώτης με τον Θ.Τζήμερο, ευελπιστούν σε μία καλή παρουσία στην Αττική και μέχρι εκεί.

Στον αντίποδα, όλων των παραπάνω, ο επ.καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Νίκος Βασιλειάδης, της Ελεύθερης Πατρίδας, έχει «καθαρό» πολιτικό λόγο, συγκινεί τους πολίτες που επιμένουν στο τρίπτυχο «Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια», δεν συμβιβάστηκε με φαινομενικά ελκυστικές προτάσεις που δεν προσέφεραν βιώσιμο πολιτικό σχήμα , αλλά πρόσκαιρο πολιτικό όφελος και έχει αποφασίσει να πορευθεί μόνος του, «συν Θεώ».

Συγκεντρώνει την αποδοχή πολλών εκκλησιαστικών παραγόντων, στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των μικρομεσαίων παραγωγικών τάξεων, ενώ διατηρεί μια μεγάλη αγάπη για τους ανθρώπους με «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά», καθώς μέλος της οικογένειάς του ανήκει σε αυτή την κατηγορία.

Έχει παραδοσιακά καλές τηλεοπτικές παρουσίες με λόγο ήπιο και στις περισσότερες περιοχές της Μακεδονίας οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν την Ελεύθερη Πατρίδα ως έκτο κόμμα.

Οι καλές τηλεοπτικές παρουσίες του, του έδωσαν και ένα ποσοστό κοντά στο 1% στις ευρωεκλογές του 2019, με σχεδόν μηδενική, αρχικά, αναγνωρισιμότητα.

Εντός των επόμενων δύο εβδομάδων ή το αργότερο μέχρι το τέλος Μαρτίου, αν ο Κ.Μητσοτάκης ανακηρύξει εκλογές για τον Μάϊο ή τον Ιούνιο, θα έχουν κριθεί όλα…