Ὁ οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος – ἀπὸ τὸ 1998 καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ – ἐξισώνει ἄνευ φόβου τὴν ἄμωμον ἐξ οὐρανοῦ Ἀλήθειαν καὶ Χάριν τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς ἐπινοήσεις ἀνθρωπίνων διανοιῶν, τὶς δαιμονικὲς συμπιλήσεις τοῦ Μωάμεθ καὶ τὶς σατανικὲς ἐμμονὲς καὶ παρερμηνεῖες τῶν καμπαλιστῶν Ἰουδαίων.
Στὶς 23/27-09-1998 δήλωσε τὰ ἑξῆς:
«Τὸ κύριο πρόβλημα στὴν ἀλληλοκατανόηση, τὴν ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη καὶ συνεργασία μεταξὺ τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ ἀπολυτότης.
Ἡ θέση δηλαδὴ τῆς κάθε θρησκείας ὅτι αὐτὴ καὶ μόνον κατέχει τὴν ἀπόλυτη περὶ Θεοῦ καὶ κόσμου ἀλήθεια.
Ὡστόσο, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς μόνος εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια, ἀπὸ τὴν ὁποία κάθε ἄνθρωπος γνωρίζει ὄψεις μόνον τῆς ἀληθείας, γι᾽ αὐτὸ ὁ καθένας ὀφείλει νὰ ὁμολογεῖ, ὅπως ὁ Σωκράτης, τὴν ἄγνοιά του καὶ νὰ εἶναι ἀνοικτὸς πρὸς τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλλων.
Ἑπομένως οἱ δυσκολίες στὴ διαθρησκειακὴ ἐπικοινωνία ἀνακύπτουν ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ καθένας γνωρίζει μὲν διάφορες ὄψεις τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ αὐτὲς τὶς ἀπολυτοποιεῖ καὶ θέλει νὰ τὶς ἐπιβάλλει στὸν ἄλλο.
Οἱ θρησκευτικοὶ ἡγέτες καθῆκον ἔχουν νὰ ἀπορρίπτουν τέτοιες ἀπολυτοποιήσεις.
Ἀκριβῶς τὸ καθῆκον αὐτό, ποὺ ἐκφράζει τὸν σεβασμὸ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου πρὸς τὴν θρησκευτικὴ πίστη καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, ἀποτελεῖ τὴν προϋπόθεση τῆς θρησκευτικῆς συνυπάρξεως καὶ τῆς καλῆς συνεργασίας τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Θεὸς προίκισε τὸν ἄνθρωπο μὲ ἐλευθερία βουλήσεως καὶ δὲν εὐαρεστεῖται οὔτε μὲ τὴν βιαία καὶ ἀπατηλὴ ἐπιβολὴ τῆς πίστης σ᾽ αὐτὸν οὔτε μὲ τὴν κατάλυση τῆς ἐλευθερίας του.
Ἑπομένως, ὁ διάλογος μεταξὺ τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ μόνη θεάρεστη [;;;;;;;;;;;;;;;] ὁδὸς μαρτυρίας (!!!!!!) καὶ μεταδόσεως τῆς ἀληθείας»!!!!!
[πηγή· Περιοδικὸ «Ὀρθοδοξία» Δ΄ (1998) 749-752].
Πολλὰ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ σχολιάσῃ στὸ κείμενο αὐτό, ἀλλὰ θὰ χρειαζόταν ἄρθρο ὁλόκληρο. Τὴν τρομερὴ εὐθύνη τῶν δηλώσεων αὐτῶν ἀντιλαμβάνεται κάθε βαπτισμένος στὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος καὶ φωτιζόμενος ἀπὸ τὸ πανάγιο Πνεῦμα.
Ἀρκεῖ νὰ σκεφθῇ, ὅτι γιὰ τὴν ἀποκάλυψι καὶ προσφορὰ στὸ ἀνθρώπινο γένος τῆς ἀμωμήτου αὐτῆς Πίστεώς μας ἐνανθρώπησε καὶ ἐσταυρώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ τὴν παράδοσί της –ἀκεραίας καὶ ἀνοθεύτου– οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ σεπτοὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας θυσίασαν τὰ πάντα.
Γιὰ τὶς δηλώσεις αὐτὲς ἀναρτήθηκαν στὸ διαδίκτυο καὶ σχόλια ὅπως αὐτά·
- «Μόνο ἕνας μασόνος ὑποστηρίζει τὴν σχετικότητα μὲ τόσο ἐκκωφαντικὸ τρόπο. Τί δὲν καταλαβαίνεις, φίλε ἀναγνώστη;».
- «Τὴν ἀρχικὴ φρίκη, ποὺ δημιουργεῖται στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν μὲ αἰτία τίς δαιμονόπνευστες αὐτὲς δηλώσεις, τὴ διαδέχεται ταχέως ἡ ἀγανάκτηση.
Ναί, ἡ ἀγανάκτηση!
Ἀγανάκτηση γιατὶ ἕνας κορυφαῖος ἐκκλησιαστικὸς ἀξιωματοῦχος μὲ τίς θέσεις ποὺ ἀνερυθρίαστα ὑποστηρίζει – ἐξυπηρετεῖ τὴ στοχοθεσία τοῦ σατανᾶ. Ἀγανάκτηση γιὰ τὴ στάση τῶν ἄλλων “προκαθημένων” ποὺ τὸν ἔχουν ἀφήσει ἀσύδοτο νὰ κακοποιεῖ βάναυσα τὴν ἀλήθεια ἀντὶ νὰ τὸν καταστήσουν κανονικῶς ὑπόδικο, ὅπως ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὶς ἱεροκανονικὲς ἐπιταγές.
Ἀγανάκτηση γιὰ τὴ στάση τῶν “νεοχωριτῶν”, Ἑλλαδιτῶν μητροπολιτῶν ποὺ τὸν ὑποδέχονται μὲ τιμὲς καὶ τὸν ἐπαινοῦν σκανδαλωδῶς.
Ἀγανάκτηση καὶ γιὰ κάποιες μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ ἔχουν καταστεῖ ὑποχείρια τοῦ Φαναρίου.
Τί δὲ νὰ ποῦμε καὶ γιὰ κάποια ἱστολόγια καὶ “πρακτορεῖα ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων” ποὺ τὸν λιβανίζουν μέρα-νύκτα;
Ποῦ καταντήσαμε ἀλήθεια; Ποῦ μᾶς ἔχει ὁδηγήσει ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα καὶ ἡ ἐπάρατη σκοπιμότητα;».
Καὶ ἂν ληφθῇ ὑπ᾽ ὄψιν ἀπὸ τίνος τὰ χείλη βγῆκαν τὰ λόγια αὐτά, τότε! τότε…
Πηγή: «Χριστιανικὴ ΣΠΙΘΑ» ἀρ. φύλ. 777 Σεπτέμβριος – Ὀκτώβριος 2022
Ορθόδοξος Τύπος
