Οι περίεργες business και ποιους Έλληνες ψάχνουν οι Αμερικανοί
Όπως είναι γνωστό τα διυλιστήρια Isab di Priolo που βρίσκονται στη Σικελία, πουλήθηκαν στην εταιρεία G.o.i. Energy, του κυπριακού επενδυτικού ταμείου Argus.
Πίσω από τη συναλλαγή αυτή υπάρχει πυκνό γεωπολιτικό και οικονομικό παρασκήνιο που σας αποκαλύπτει σήμερα ο wiseman και που μάλλον θα μας απασχολήσει στο άμεσο μέλλον.
Την ανακοίνωση πώλησης έκανε η ρωσική Lukoil, που έλεγχε τα διυλιστήρια μέσω της ελβετικής εταιρείας Litasco.
Για την εξαγορά, το Argus συνεργάστηκε με την ισπανική Trafigura, με την οποία το διυλιστήριο είχε συνάψει συμβάσεις για την προμήθεια αργού πετρελαίου.
Aπό τα διυλιστήρια αυτά προέρχεται περίπου το 20% των καυσίμων στην ιταλική αγορά, τεράστιο νούμερο δηλαδή, αλλά το ότι έως τώρα ανήκει σε ρωσική εταιρία, είχε βάλει σε άμεσο κίνδυνο τη λειτουργία τους.
Κάποιοι στην Ιταλία μίλησαν και έγραψαν για προσωρινή υποχρεωτική εθνικοποίηση των εγκαταστάσεων.
Αμέσως μετά φαίνεται να ανέλαβε δράση η αμερικανική πρεσβεία στη Ρώμη που συνομιλούσε με την απελθούσα κυβέρνηση Μάριο Ντράγκι, ώστε να φύγει το διυλιστήριο από τα ρωσικά χέρια.
Κατόπιν (τι σύμπτωση!) για τη μονάδα είχε ενδιαφερθεί έντονα αμερικανικό fund.
Εκεί ακριβώς, στο κρίσιμο σημείο εμφανίστηκε το κυπριακό fund μαζί με τους Ισπανούς και αγόρασε το μεγάλο συγκρότημα.
Από την πλευρά όμως του λεγόμενου «υπερατλαντικού παράγοντα» δηλαδή των αμερικανών, υπάρχει μεγάλη καχυποψία ότι η συναλλαγή είναι ουσιαστικά πλασματική και πίσω από αυτήν εξακολουθεί να κουμαντάρει τα πράγματα η LukOil που είναι «κόκκινο πανί» για την Ουάσιγκτον.
Ο Έλληνας εφοπλιστής που εμπλέκεται
Από όλο αυτό το σκηνικό δεν θα μπορούσε να λείπει και η Ελλάδα μας: ορισμένοι …υπερατλαντικοί ομιλούν για έντονη δραστηριοποίηση στο θέμα ώστε να γίνει η (πλασματική κατ’ αυτούς) μεταβίβαση, ενός μεγάλου ελληνικού εφοπλιστικού Ομίλου, τον οποίο πάντως δεν κατονομάζουν αλλά σαφώς τον …ξεσκονίζουν αθόρυβα για να βρούν στοιχεία και να τα συνδέσουν!
Σε Αθήνα και Λευκωσία αναμένονται σύντομα παρεμβάσεις από τις Πρεσβείες (καταλαβαίνετε ποιες Πρεσβείες) ώστε «στο σοβαρό αυτό θέμα να χυθεί άπλετο φως» όπως λένε στον wiseman οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί.
Μου λένε επίσης ότι στη Λευκωσία θα ζητηθεί η συνδρομή αλλά και πειστικές απαντήσεις από ανθρώπους που «κουμαντάρουν» το fund Argus.
Xωρίς αυτό να σημαίνει απολύτως τίποτα για τους ανθρώπους, η συνδρομή θα ζητηθεί από πρόσωπα όπως:
Η Άντρι Τρινγκίδου που είναι η Managing Director & Shareholder του ARGUS, ο Χρήστος Ακκελίδης Γενικός Διευθυντής του fund, o Γιάννος Μουζούρης που έχει ασχοληθεί με τα ναυτιλιακά και ο Νεοκλής Νικολάου που είναι γνωστός μπανκιέρης στη μαρτυρική Μεγαλόνησο.
Για να μην παρεξηγούμαστε επαναλαμβάνουμε πως όλα αυτά δεν σημαίνουν κατ’ αρχάς κάτι, αλλά το ότι τους Αμερικανούς τους «έχουν ζώσει τα φίδια» που λένε, είναι άξιο παρατήρησης.
Να σας πούμε και κάτι σημαδιακό και σημειώστε το: η ολοκλήρωση της εξαγοράς τελεί υπό την αίρεση της έγκρισης από τις αρμόδιες ιταλικές αρχές και την κυβέρνηση της Ιταλίας, και αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Μαρτίου.
Όλα αυτά τα καταγράφει το ρεπορτάζ του wiseman χωρίς να υιοθετεί απαραιτήτως κάτι.
Άλλωστε ο χρόνος θα δείξει…
Γιατί το ψάχνουν οι Αμερικανοί
Γιατί όμως όλος αυτός ο ορυμαγδός για το Συγκρότημα;
Τα διυλιστήρια Isab di Priolo, τα οποία βρίσκονται στις Συρακούσες της Κάτω Ιταλίας, απασχολούν περίπου χίλιους εργαζόμενους άρα υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από την σημερινή κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι που μόνο αντιρωσική δεν φημίζεται να είναι.
Η Isab S.rL. έχει στην κατοχή της ένα μεγάλο πετροχημικό σύμπλεγμα στην περιοχή των Συρακουσών στην Ιταλία, που περιλαμβάνει το διυλιστήριο Isab di Priolo, εγκαταστάσεις αεριοποίησης και μονάδες συμπαραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Όπως μου λένε αμερικανοί στην Αθήνα, «η συμφωνία αν ολοκληρωθεί θα αλλάξει την εικόνα των διυλιστηρίων της Μεσογείου, αν όμως πραγματικά αλλάξει χέρια ένα από τα σημαντικότερα διυλιστήρια της Ιταλίας, το οποίο το τελευταίο διάστημα είχε δεχτεί ισχυρά πλήγματα στο φόντο της αντιπαράθεσης ΕΕ-Ρωσίας, μετά και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία».
Γεγονός είναι πως οι κυρώσεις που επέβαλε η ΕΕ εναντίον της Ρωσίας έθεσαν το διυλιστήριο ενώπιον σημαντικών λειτουργικών προβλημάτων, καθώς αφενός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το πετρέλαιο της Lukoil και οι ποσότητές του δεν είναι εύκολο να αναπληρωθούν, αφετέρου αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες στην πρόσβαση σε άλλες αγορές, καθώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να λάβει τραπεζικές εγγυήσεις.
Γι αυτό ακριβώς και η σπουδή της μεταβίβασης…
