γράφει ο Σπύρος Χατζάρας
Το ελληνικό εκλογικό σώμα δεν συμπαθεί τους ήρωες. Δεν έδωσε την ψήφο του, ούτε στον Γρίβα, ούτε στον Ζέρβα.
Ψηφίζει ότι του προτείνει το “σύστημα”.Παπάγο, Παπανδρέου, Καραμανλή, Μητσοτάκη και Αλιέκσι Τσιπρέφσκι.
Ο Πατριωτισμός είναι η ευγενεστέρα των Πολιτικών αρετών.
Η Πατρίς τους αγενείς αποστρέφεται και μισεί τους ιδιωφελείς και τους φιλάργυρους.Το Κόμμα των Πατριωτών κατά την Επανάσταση ήταν οι Ναπαίοι, το «κόμμα» με την μεγαλύτερη απήχηση.
Οι μεταρρυθμιστές και οι Φιλελέ.Μετά , το Κόμμα των Πατριωτών, έγινε το Κόμμα των μικροκαλλιεργητών. Το “Κουμουνδουρικό”, και ο εχθρός του λαού ήταν ο δοτός Χάρυ, ο Φιλελέ. Το κόμμα των εισαγωγέων και των τοκογλύφων. Σε αυτούς ανήκαν οι “Μεταρρυθμιστές”. Το κόμμα της Αγγλοκρατίας που στην Μικρασιατική Προδοσία το είχε κληρονομήσει ο Νικάλαος Στράτος
Λόγω τους πολέμου, οι φτωχοί Κουμουνδουρικοί συμμάχησαν με τον βασιλιά Κωνσταντίνο και για το λόγο αυτό, και οι «κομμουνιστές» που ψάρευαν οπαδούς ανάμεσα στους φτωχούς συμμάχησαν και εκείνοι με τους βασιλικούς κατά της Πλουτοκρατίας.
Έτσι γεννήθηκε η πρώτη διαστρέβλωση.
Ότι οι φτωχοί, οι πατριώτες ήσαν βασιλόφρονες, και αποκτήσαμε το δίπολο Βασιλιάς και Βενιζέλος.
Δυο εκδοχές της πλουτοκρατίας και της ξενοκρατίας, που υπηρετούσαν το ίδιο αφεντικό αλλά εξέφραζαν με πάθος την ταξική πάλη. Αγροτιά και εργατιά ενάντια στην Πλουτοκρατία.
Με αυτό το σχήμα μπήκαμε στον πόλεμο και στην κατοχή, κατά την οποία οι φιλελέ βενιζελικοί και οι κομμουνιστές δούλευαν για τους Άγγλους, ενώ οι αντικομμουνιστές και οι εθνικόφρονες έγιναν δοσίλογοι και ταγματασφαλίτες.
Αυτή ήταν η δεύτερη διαστρέβλωση. Ο Βενιζελικός Ναπολέων Ζέρβας και ο αντιμοναρχικός Βασίλης Ντερτιλής έγιναν “Βασίλοφρονες” από την Μεταρυθμιστική Κεντροδεξιά που υπηρετούσε την αγγλική πολιτική.
Ο ανώνυμος Λαός, οι πατριώτες αντικομμουνιστές, ποτέ δεν μπόρεσαν να βρουν τη δική τους αυτόνομη πολιτική έκφραση.
Ενώ η άλλη τάση της ξενόδουλης Πλουτοκρατίας των ιδιωφελών και φιλάργυρων μετονομάστηκε σε Προοδευτική Κεντροαριστερά.
Το 1946, μετά τον πόλεμο και την Κατοχή το 55,12% ψήφισε Ενωμένη Παράταξη των δήθεν Εθνικοφρόνων. Τζων Θεοτόκης, Στέφανος Στεφανόπουλος, Κωνσταντίνος Τσαλδάρης.
Το «Εθνικόν Κόμμα Ελλάδος», του Ναπολέοντα Ζέρβα που πολέμησε τον Κατακτητή και τους Κομμουνιστές πήρε μόνο 66.027 ψήφους ή 5,96%
Η «Ένωσις Εθνικοφρόνων» του Θεόδωρου Τουρκοβασίλη πήρε 32.538 ψήφους ή 2,94% και το Κόμμα της «Χ» 1.848 ψήφους ή 0,17%.
Και αυτό αμέσως μετά την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά.
Ο λαός δεν διάλεξε τους αγωνιστές και τους πολεμιστές αλλά τα «Τζάκια».
Τέσσερα χρόνια μετά, το 1950, και αφού ζήσαμε τον συμμοριτοπόλεμο, ο λαός ψήφισε ξανά τα Κόμματα της Εξάρτησης.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Κανελλόπουλος που… που μετείχαν στον Λίβανο και τους απομάκρυναν οι Άγγλοι για να ικανοποιήσουν το ΚΚΕ, πήραν 10,67% και 5,27%.
Οι Εθνικόφρονες (Τουρκοβασίλης –Μανιαδάκης) πήραν 8,15% και ο Ναπολέων Ζέρβας 3,65%.
Το 8,15% των Εθνικοφρόνων του 1950 παραμένει το καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα για τον Πατριωτικό χώρο μέχρι σήμερα.
Το 1951, τους σάρωσαν όλους ο Παπάγος και η «Τζάσμακ».
Το 1961, με το σχέδιο Περικλής δεν υπήρχε χώρος για Εθνικόφρονες. Μόνον ΕΡΕ. Το ίδιο και το 1963.
Το 1974, είχαμε την εμφάνιση της ΕΔΕ, αλλά ως πολιτικό φορέα της επταετίας, που έλαβε 1,07%. Από εκεί γεννήθηκε η τρίτη διαστρέβλωση.
Η ταύτιση του Εθνικού Πατριωτικού Χώρου με την Επταετία.
Το 1977 εμφανίστηκε στα δεξιά του Καραμανλή, η «Εθνική Παράταξη», που την δημιούργησε ο Μητσοτάκης που την διέλυσε. Έλαβε 6,82%.
Το 1985 σε αυτό τον χώρο εμφανίστηκε η ΕΠΕΝ και το 1990 το Εθνικό Κόμμα.
Το 1993 εμφανίστηκε και πάλι η ΕΠΕΝ λαμβάνοντας 0,14%. Τ
Το 2000 κατέβηκαν η Εθνική Συμμαχία που πήρε 0,24%, η Συμμαχία Πλεύρη-Βορίδη που πήρε 0,18%, και ο Σοφιανόπουλος με 0.09%.
Το 2007 ο Καρατζαφέρης με 3,8% μπήκε στη Βουλή, και το 2009 ανέβηκε στο 5,83%. Η Χρυσή Αυγή τότε, πήρε 0,23%.
