Άγνωστο ιερό για τον Ύψιστο Δία βρέθηκε στο Δίον Πιερίας, στους πρόποδες του Ολύμπου, και 14 μαρμάρινοι αετοί! - του Γ. Λεκάκη

Ο Ένας (Εν) Ύψιστος Θεός, ο οποίος είναι υπερβατική και υπερκόσμια οντότητα, γνώστης και ελεγκτής των Μυστηρίων[1], που κυβερνά τα πάντα, άφατος, απρόσιτος, δημιουργός του Σύμπαντος, και των ανθρώπων, είναι καθαρά αρχαία ελληνική επινόηση, της γ΄ κοσμοθεώρησης των Ελλήνων, την οποία αντέγραψαν και υιοθέτησαν αργότερα πολλές θρησκείες, σχεδόν όλες, όπως και τις ιδιότητες ΥΨΙΣΤΟΣ[2] και ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ για τους δικούς τους θεούς.

Ο Ζευς ήταν ο μεγάλος[3], ο ύψιστος θεός της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, της γ΄ εξέλιξης της κοσμοθεωρίας της. Όλοι οι άλλοι θεοί ήταν κατώτεροί του, υπηρέτες του σχεδίου του.

Ιερά του Διός Υψίστου υπήρχαν:

– στην Πνύκα των Αθηνών,

– στην Έδεσσα,

αλλά και

– στην Ηλεία, όπου συλλατρευόταν ως Αγία Τριάς, οι Μοίρες, ο Ερμής, και ο Ύψιστος. (Ως έχω ξαναπεί, κάθε τόπος στην αρχαία Ελλάδα, είχε την ιδική του ξεχωριστή Ιερά Τριάδα να λατρεύει, που υπαγόρευαν οι ανάγκες, η θέση και το πολιτισμικό υπόβαθρό του, ενώ αυτό δεν ήταν σταθερό καθ’ όλην την διάρκεια της ιστορίας του τόπου).

Το 2003 ανακοινώθηκε ένα ακόμη αρχαίο ιερόν του Υψίστου! Ένα – μέχρι τότε – άγνωστο ιερόν για τον Δία Ύψιστο (θεό της κορυφής του Ολύμπου και των ουρανών – και όχι του ουρανού) ανακαλύφθηκε κατά την διάρκεια ανασκαφών στο Δίον Πιερίας, την ιερή πόλη των αρχαίων Μακεδόνων, στους πρόποδες του Ολύμπου.

Η ταύτισις του ιερού βασίσθηκε σε μια επιγραφή με το όνομα του θεού, μαζί με ένα λατρευτικό άγαλμα του Δία (καθιστού), ο οποίος κρατούσε και τον κεραυνό και το σκήπτρο του. Έχουν βρεθεί επίσης 14 μεγάλοι μαρμάρινοι αετοί, που επιβεβαιώνουν την αφιέρωση στον Δία, του οποίου το ιερό πουλί είναι ο αετός.

ΠΗΓΗ: J. A. Lobell «Olympic Find», AJA newsbriefs, Volume 56, αρ. 6, Νοεμ./Δεκ. 2003. Γ. Λεκάκης «Λεξικόν των παραδόσεων». Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.2.2004.

– Παυσανίας «Ελλάδος περιήγησις – Ηλειακά», Α,15.5.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Βλ. Πλάτων.

[2] Το επίθετο / ιδιότητα αργότερα το βρίσκουμε στους Ρωμαίους, στον Γιαχβέ των εβραίων, στους Σεμνώνες Γερμανούς (της Σουηβίας), κ.α.

[3] Βλ. Ομ. «Ιλιάς».

ΠΗΓΗ